12 października w klimatycznym Klubie Nauczyciela w Bielsku-Białej odbyło się jesienne spotkanie Apostrofy. Mimo deszczowej aury i nowych obostrzeń kilka poetek i przyjaciół Apostrofy dzieliło się swoimi przemyśleniami, poezją oraz sukcesami.
Motywem przewodnim tego spotkania było nasze miasto Bielsko-Biała.
Krystyna Krzyżanowska-Nastulczyk
„cień pod drzewem”
okno w którym stoję nieosiągalne i obce
stało się bliskie i dostępne
w samym środku jesieni
przed zamkniętym kinem Apollo
kłębią się cienie ulatują ostatnie pocałunki
skończył się czarnobiały film
przez tory przemykają ostatnie pociągi
jestem zgubiona
patrzę i zapominam o patrzeniu
przeszłość jest pełna cieni i zamkniętych drzwi
co zobaczyłam
co chciałam zobaczyć
co widzą ślepcy idący ulicą wpatrzeni w bruk
wgryzam się w życie jak w jabłko
przeżyliśmy zagmatwane wydarzenia
i miażdżące chwile
teraz odpłynęły w nieokreśloną samotnię
jeżeli nie ja to kto
wsiąknie w ten cień pod drzewem jabłoni
Małgorzata Pomorska
(Myśli o Bielsku)
Przechodziłam przez mostek na Białce.
Połączyłam dwa miasta Bielsko i Białą jak dwie bratnie dusze.
Nasunęła się myśl.
Jak wiele dzisiaj jest rzeczy, które dzielą, a jak mało tych, które łączą w ten trudny czas pandemii.
Wiele kwiatów i most łączący Bielsko z Białą to miłe akcenty naszego miasta.
Lidia Boba
„Po prostu Bielsko”
Bielsko-Biała- jak serce
z dwóch części się składa
każda z nich otwiera
bramę do innych
przestrzeni
utkane z kolorów zieleni
zatopione w ogrodach
i parkach
ciche nieco uśpione
skrywa swe tajemnice
na wzgórzu na którym
zamek Sułkowskich się wznosi
wraz z pamięcią o latach świetności
zabytkowych kamienic i synagogi
każdy kto Bielsko odwiedzi
zachwyca się jego urokiem
co jak perła ukryty jest
pośród górg Beskidu
tu krzyżują się szlaki wędrowne
i polne dróżki wiodące
przez Cygański Las
i dalej na Dębowiec
gdzie Matka Boska Fatimska
ma swoją przystań
Agnieszka Lubos
„bielskie ptaki”
biedne pogubione ptaki
na bezkresie miejskiego nieba
jak nasze szczęśliwe chwile
niepoliczone
nie do końca przeżyte
Barbara Beliczyńska
„Beskidy”
Piękne o każdej
porze roku
zmieniające ciągle
barwy
raz w jasną zieleń
się stroją
później przybierają
kolor złosistobrunatny
aż nagle nas witają
całe w białej szacie
zimę zapowiadają
i narciarskie harce.
Szum wiatru, szemrzące
strumyki
łagodzą nastroje
dodają wędrowcom
fizycznej siły.
Beskidy – nasze góry-
strażnicy bram miasta
dzielą sięswym bogactwem
zapraszają wszystkich
do ich podziwiania.
Poetki na tle wystawy swoich prac:
Kilka nastrojowych fotografii jesieni autrostwa Krystyny Krzyżanowkiej-Nastulczyk:
Szczególne gratulacje należą się Małgorzacie Pomorskiej za wyróżnienie w konkursie artystycznym „Senior – aktywny mimo wszystko – czas pandemii” w kategorii WIERSZ LUB PROZA POETYCKA.
